Άμα πας μια φορά, κολλάς. Κι άμα κολλήσεις με τις γεύσεις του, γίνεσαι ένα με τον τόπο και τους ανθρώπους του, που τους βλέπεις χρόνια πολλά εκεί. Κάποιοι να σου μαγειρεύουν κι άλλοι να σε εξυπηρετούν, κάνοντας τις μέρες και τα βράδια σου πιο χαρούμενα και φυσικά, πιο γευστικά.
Το ότι οι ώρες σου θα είναι και “θαλασσινές”, είναι για εσένα που δεν έχεις ξαναπάει, το πρώτο σου κρατούμενο. Ένα χαριτωμένο μαγαζί, όμορφα βαλμένο σε ένα γραφικό κουτουκάκι, επί του παραλιακού μετώπου της Πάφου, ανάμεσα στα ξενοδοχεία Annabelle και Almyra, έχει τη θάλασσα ολάκερη μπροστά του, το κύμα να σκάει λίγα μέτρα μακριά και τις βουκαμβίλιες να δίνουν κι άλλο χρώμα στη ζωή σου.
Χρώμα στη ζωή, μα πάνω απ’ όλα γεύσεις σπιτικές και μαμαδίστικες, βάλαμε στη λίστα επιθυμιών μας, σαν ήρθαν τα ευγενέστατα γκαρσόνια, που το ΄χουν να χαμογελάνε πρόσχαρα και φιλόξενα. Πρώτα απ’ όλα δακτυλοδείξαμε ένα φαγκρί στρουμπουλό και λυγερό, που η φρεσκάδα μύριζε πρώτα από τα πεντακάθαρά του μάτια.
‘Ωσπου αυτό να πάρει τη θέση του στη σχάρα, εμείς ήπιαμε το πρώτο μας ουζάκι, βουτήξαμε την πιτούλα μας στο ταλατούρι με αγγούρι και δυόσμο, φάγαμε τους ελαφροπικάντικους χούμους και εξαφανίσαμε στο λεπτό την λατρεμένη μας ταραμοσαλάτα.
Τα απλωμένα στην πλατέα και κάτω από τους καλυμμένους χώρους, τραπέζια, γεμάτα από παρέες, ντόπιους και επισκέπτες στο νησί μας, πολλοί δε απ’ αυτούς, επαναλαμβανόμενοι επισκέπτες που γνώριζαν τόσο καλά τα παιδιά της εξυπηρέτησης, όπως γνωρίζεις ένα φίλο σου.
Μουσική ελληνική, νησιώτικη, ελαφρολαϊκή και ταξιδιάρικη, όπως και τα καρπασίτικα κουπέπια με τη μεστωμένη γέμιση του σεφ Ιωάννη και της ομάδας του, που μου έχουν ξυπνήσει μνήμες από χωριό.
Σαλατούλα χωριάτικη, με φρέσκα ζαρζαβατικά, άψογα κοψίματα και ντρέσινγκ εσπεριδοειδών, αλλά και σαλάτα με ρόκα, κοκκινογούλια και αναρή, αγγιγμένη ελαφρά με χαρουπόμελο, στο προσκήνιο, για να δροσίσει το στόμα πριν φτάσουν το αριστοτεχνικά τηγανισμένο φρέσκο καλαμάρι- που μοσκοβολούσε θάλασσα.
Τσουγκρίζουμε δις τα ουζοπότηρά μας, λέμε τα εύγε μας στον executive chef του ξενοδοχείου Fabrizio De Lorio, για το άριστα ψημένο στη σχάρα κοτοπουλάκι, που η σάρκα του μοσκοβολούσε όλα τα βότανα της Μεσογείου και απογειώθηκε γευστικά με λεμονάτη σάλτσα μελιού, συνοδευμένο με εξαρτησιογόνες baby πατατούλες.
Γρήγορη αλλαγή πιάτων, το κέντρο του τραπεζιού αδειάζει, για να προσγειωθεί το μοσχομυριστό, ψημένο στη σχάρα, φαγκρί του κιλού, που κέρδισε από την πρώτη μπουκιά τις καλύτερες των γευστικών εντυπώσεων.
Ξεροψημένη πετσούλα, ουμάμι θαλασσινό, ζουμερή σάρκα κι όλα να γίνονται μαγική μπουκιά στο στόμα, με τις φουρνιστές, ντοματοευλογημένες μπάμιες και τα λαχανικά σχάρας, που ήταν όλα τους τραγανά και ψημένα στην εντέλεια.
Να φύγουμε, δεν το έκανε η ψυχή μας, αλλά έπρεπε, μα πριν το πράξουμε, τιμήσαμε δεόντως το πλατό με τα χειροποίητα κριτσανιστά μπακλαβαδάκια με φιστίκια Αιγίνης, την άψογη καρυδόπιτα και την υπέροχα σιροπιαστή πορτοκαλόπιτα, από αυτές που δύσκολα ξεχνιούνται.
Δύσκολα ξεχνιέται φυσικά και η όλη γευστική και όχι μόνο, εμπειρία, σε ένα ουζέρι, όνομα και πράμα που διδάσκει ότι η σταθερότητα σε ένα χώρο εστίασης, είναι το ήμισυ του παντός.
Παραλιακός Πεζόδρομος Πάφου (ανάμεσα στα ξενοδοχεία Annabelle και Almyra) 26 888741
Read the article here